artıq — z. və sif. 1. Çox, çoxlu, xeyli, olduqca, çoxlu miqdarda. <Fəxrəddin:> Mən dünyada hər şeydən artıq yaltaq adamlardan iyrənirəm. M. S. O.. // Daha çox, ziyadə. Hüsnün olduqca füzun, eşq əhli artıq zar olur. F.. Zeynəb daha artıq bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
artıq-əskik — 1. sif. və zərf Artıq, lüzumsuz, yersiz, münasibətsiz. <Səlimnaz xanım:> Mən bu cavan canımdan xeyir görməyim, balam, əgər mən ona artıq əskik söz demişəmsə. N. V.. <Əli:> Kişi, artıqəskik danışma! Heyvanları çölə çıxart. M. İ.. 2. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əskik-artıq — z. Lüzumsuz, artıq, yersiz, namünasib; ədəb, nəzakət həddini aşan. Əskik artıq danışmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
izafi — ə. artıq, əlavə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iltifat — is. <ər.> 1. Lütfkarlıq, lütf, mərhəmət, etina. Vardır şirin şirin xoş ixtilatın: Nə fayda Vaqifə yox iltifatın. M. P. V.. Kəsmə iltifatın qul Ələsgərdən; Kərəmli sultanım, getmə, amandı. A. Ə.. <Eldar:> Mən ağlımı itirmişəm, mənim… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fəzlə — ə. 1) əlavə, artıq; 2) artıq qalan, qabaqdan qalan; artıq; 3) lazım olmayan; artıq; 4) nəcis, peyin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
canfəşanlıq — is. Həddindən artıq can yandırma, səy göstərmə, cəhd etmə. Amma, mətəəssüf, müəllimlərin çoxunda bu rəviş, bu hərəkət və bu canfəşanlıq müşahidə olunmur. F. K.. <Səlim ağanın> bu canfəşanlığı tacirə ləzzət verirdi. M. Ibrahimov. Ox qıjıltı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hədd — is. <ər.> 1. Sərhəd, hüdud. 2. məc. Hədd hüdud, son, nəhayət. Uşağın sevincinin həddi yox idi. Hədd qoymaq – hüdud qoymaq, məhdudlaşdırmaq, normaya tabe etmək. Sevgiyə hədd qoymaq, düzü, günahdır. B. V.. Həddən artıq (çox, ziyadə) – son… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
